14. Hafta mücadelesinde Galatasaray'ın konuğu Gaziantepspor'du. Bu sezon konukseverliği ve cömertliğiyle dikkat çeken sarı kırmızılı ekibimiz ligde zor günler geçiren Antep'i de eli boş göndermedi.
Umut-Burak-Amrabat üçlüsünün ilk 11 başladığı her maç gibi bu maçta tenis maçı havasında başladı. Top bir o yer alanda bir bu yer alanda gidip geldi. Topun rakip yarı sahada kalmasını sağlayamayan Galatasaray doğal olarak pozisyon bulmakta zorlandı. Bununla birlikte rakibin yarı sahasından kolayca çıkmasına mani olamadı ve defansta ciddi sıkıntılar yaşadı. Bunun en önemli nedeni başta da dediğim gibi Amrabat-Umut-Burak üçlüsünün rakibi rahatsız eden, oyununu bozan, topun rakip sahada kalmasını sağlayabilen tipte hücum oyuncuları olmaması. Bugün sahada tank Cris'de olsaydı ilk yarıda havluyu atmıştık. Semih Dany olunca en azından devreyi gol yemeden bitirdik.
İkinci yarıya iki yerinde değişiklikle başlayan Terim, Elmander ve Engin'i sahaya sürdü. Bu değişikliklerle maçın şekli değişti ve Galatasaray rakibini kendi yer alanına hapsetti. Böyle olunca pozisyonlarda beraberinde geldi. Ancak, golü bir türlü bulamadık. 5 dakika içinde Muslera ve Eboue'nin sakatlık yaşaması konsantrasyonumuzu bozdu ve yine pozisyon yokken rakibin uzaktan çektiği cılız şut defansa çarpıp gol oldu. Gol gelmedikçe gerilen takımımız golü de kalesinde görünce iyice demoralize oldu. Tekrar toparlanıp golü bulsak da galibiyet için yeterli olmadı. Hakem iyi bir yönetim göstermese de Melo'nun aşırı tepkileri sorumsuzcaydı. Son haftalarda olumlu sinyaller veren Melo maalesef kendisine güvenenleri yine üzdü. Engin 11 maçlık cezasından zerre ders almamış görünüyor. Yine her kararda hakeme koştu.
Bugünkü puan kaybında Terim'in kadro seçiminin de büyük payı var. Umut-Burak ikilisinin 4-4-2'nin ileri ucunda birlikte oynayamayacaklarını defalarca görmemize rağmen yine bu ikiliyle başlaması rakip üzerinde baskı kurmamızı engelledi. Nitekim yine pozisyon bulamadan devreyi tamamladık. İlk yarıdaki etkisiz oyunumuz haliyle rakibin direncini ve umutlarını artırdı. Oyuna Elmander'le başlamış olsaydık maç buralara gelmeyebilir rahat bir galibiyet alabilirdik.
Takım olarak etkisiz oynuyoruz ama Selçuk İnan'ın inanılmaz düşüşü de dikkat çekici. Oyun içinde sürekli kayboluyor. Bir türlü kendini toparlayamadı. Bugün Hamit'te etkisiz olunca puan kaybı kaçınılmaz oldu. Yine ligde çok kötü maçlar çıkaran Eboue yine sahanın kötülerindendi. Şampiyon takımın iskeletini oluşturan Selçuk-Melo-Eboue kötü oynayınca Elamder'de yedek olunca oyun anlamında hiçbir şey ortaya koyamıyoruz.
Buradan sorulan sorulara cevap veriyor musunuz bilmiyorum fakat ben gene de sorayım; arkadaşlarla oturduk gene bazı oyuncuların yanlış mevkilerde oynatılmasından bahsediyorduk. Eboue'nin sağ açıkta oynamasını bir çok kişi olumlu karşıladı. Geçen sezon olsun, bu sezon olsun, Eboue ne zaman topu alıp ileri çıksa rakip kalede büyük tehlikeler yarattı. Acaba bu oyuncu sağ açıkta oynasa çok daha etkili olabilir mi? Bu konudaki düşünceniz nedir?
YanıtlaSilÖncelikle İlgin için teşekkür ederim. Eboue'nin mevkisinde alternatiflerimiz Hamit ve Sabri olduğu için bence yanlış bir tercih olur. Hücum etkinliğini artıralım derken mevcut defans sorunlarını daha da artırırız. Eboue'nin geçen seneden de bildiğimiz gibi hücum etkinliği için önde oynamasına gerek yok. Bek oynarken de yeteri kadar etkili bindirme yapıyordu. Bu sezonki sıkıntısı ne bilemiyorum ama bir isteksizlik var kendisinde. Bunu aşarsa önde oynamasına gerek kalmaz.
YanıtlaSil4-4-2 oynayan takımlarda beklerin hücum destegi vermesini sağlayan en büyük etken ortasaha kanat oyuncularının, hücum anında içeri kat ederek beklere koridor açmasıdır. Yani Eboue eğer 4-4-2 düzeninde mnde oynarsa kanat bindirmesi yerine içeri kat etöek durumunda kalacağından şimdiki kadar etkili olmaz. Ama 4-3-3 gibi bir hücum sisteminde ise sizin söylediğiniz etkiyi sağlar ama bukez de Hermes'in öylediği savunma sıkıntısı yaşanabilir. Zira wenger, Sagna'nın takıma katılması sonrası Eboue'yi bir dönem sağ önde kullanmış ve ciddi fayda sağlamıştı.
YanıtlaSil